Αναμφισβήτητα, η Βυτίνα, ένεκα κεντρικής θέσεως, δεσπόζει στο κέντρο της Πελοποννήσου! Απέχει 44 χλμ. από την Τρίπολη. Ο Αθηναίος, πλέον, δεν έχει ανάγκη να περάσει από την Τρίπολη για να φθάσει στη Βυτίνα αλλά, ακολουθώντας την Ε.Ο., στρίβει δεξιά στον «κόμβο της Νεστάνης» οπότε ακολουθεί τη γραμμή Κάψια – Λεβίδι – Βλαχέρνα – Βυτίνα… Και είναι χιλιάδες, οι της Αττικής, που επισκέπτονται τη Βυτίνα, καθόλη τη διάρκεια της χρονιάς –κυρίως τις γιορταστικές αργίες και τα Παρασκευοσαββατοκύριακα. Μέχρι πρότινος, για να φθάσεις στην Ολυμπίαή τον Πύργο, έπρεπε να διέλθεις από το κέντρο της Βυτίνας· σήμερα, η Ε.Ο. την αφήνει εκτός…
Ανέκαθεν, η Βυτίνα ήταν Τουριστικό θέρετρο. Παλιότερα, όταν «το βουνό ήταν το φάρμακο της φυματίωσης», τους θερινούς μήνες η κωμόπολη κατακλυζόταν από κόσμο υψηλού οικονομικού επιπέδου… οι οποίοι κατέλυαν στα ελάχιστα ξενοδοχεία της (Βίλα Βάλος, Αίγλη…) αλλά και στα ενοικιαζόμενα δωμάτιά της· αδιάψευστος μάρτυρας τα δύο ερειπωμένα Σανατόρια, το ένα στην πλαγιά του Μαινάλου και το άλλο κοντά στα Μαγούλιανα· κάτι παρόμοιο γίνεται, σήμερα, με τους υπάρχοντες ξενώνες, κι όχι, βέβαια, για τον ίδιο λόγο αλλά για το ειδυλλιακό, ολοπράσινο περιβάλλον της, αφού, στεφάνι και καμάρι της, είναι το ελατοβρυθές Μαίναλο! Είναι μία παραδοσιακή, πανέμορφη κωμόπολη, η Βυτίνα, με το «Λαγκαδινό ύφος» στο χτίσιμο των σπιτιών… Η πέτρα και το ξύλο, το σίδερο του καμινιού και οι κεραμοσκεπές είναι τα υλικά που συναντάει ο επισκέπτης – «θαυμαστής και λαογράφος»…, ο ξένος που θα επισκεφθεί τη Βυτίνα στα 1033 μ. υψόμετρο, τη Βυτίνα, που, τα χιόνια, την ομορφαίνουν ακόμη πιο πολύ!
Θα είναι παράλειψη αν, ο επισκέπτης φεύγοντας, δεν προμηθευτεί, από τη Βυτίνα, τυροκομικά προϊόντα και ζυμαρικά, μέλι και καρύδια, αφεψήματα και ξυλόγλυπτα. Ειδικά, τα ξυλόγλυπτα, ανέκαθεν, ήταν και είναι το σήμα κατατεθέν της! Φθάνοντας στην πλατεία, μένεις εκστατικός εμπρός στον Άγιο Τρύφωνα, τον πετρόκτιστο Ι.Ν. των αρχών του 19ου αιώνα! Η Βυτίνα είναι η γενέτειρα του Ιστορικού Κων/τίνου Παπαρρηγόπουλου και του Νομομαθή Βασίλη Οικονομίδη, οι προτομές, των οποίων -μαζί με τον ανδριάντα του εξευρενητή, Πόταγα- κοσμούν την Κωμόπολη! Όμως, είναι πατρίδα και του Ι. Δημακόπουλου, του ήρωα Φρούραρχου του Αρκαδίου!
Από Ιστορικής πλευράς, το όνομα, Κόλλιας ο Βυτιναίος, στέκεται παραδίπλα σ’ αυτό του Θ. Κολοκοτρώνη, όπως κι αυτό της Βυτιναίας, Ελένης Λιαροπούλου, που πήδηξε, ως άλλη Σουλιώτισσα, στον γκρεμό για να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων! Όμως, και μεγάλους ευεργέτες έβγαλε, η Βυτίνα, όπως τον Τρύφωνα Ζαχαρόπουλο (ίδρυσε το Υδραγωγείο), τον Τριανταφυλλίδη (έκαμε τη Γεωργική Σχολή), το Ν. Θεοφιλόπουλο… Ο ξένος δύναται να επισκεφθεί, δίπλα στην Κεντρική πλ., τη Βιβλιοθήκη της Βυτίνας με το αξιόλογο ιστορικό υλικό της όπως και το πετρόκτιστο «Ελληνικό Σχολείο» της… Ακόμη, το Λαογραφικό Μουσείο ενώ, πηγαίνοντας να πιει τον καφέ του στο παλιό παραδοσιακό ξενοδοχείο «Βίλα Βάλος», θα περιπατήσει υπό την αψίδα της καταπράσινης δεντροστοιχίας! Μ’ επίκεντρο τη Βυτίνα, δεν θα ήταν άσχημο, να φθάσει κανείς στις δύο κρουστάλινες πηγές, την Κοκκινόβρυση και την Αλογόβρυση! Ακόμη, μπορεί να επισκεφθεί την Άσπρη Πλάκα (στο Μαίναλο), τους παραδοσιακούς οικισμούς όπως την Αλωνίσταινα, τα Λαγκάδια, τα Μαγούλιανα, το Πυργάκι, την Ελάτη…
