Ελάτη: «όνομα και πράγμα», θα λέγαμε, αφού είναι πνιγμένη στο έλατο! Γαρζενίκο την ξέρουν οι παλιοί· σλαβικό καθόλα όνομα που τείνει να ξεχαστεί από το ’60 και μετά… Είναι ένα πολύ μικρό χωριό στο δρόμο «Τρίπολη – Λαγκάδια», αριστερά, μετά τη Βυτίνα και μετά το Πυργάκι. Εδώ, τα νερά, χειμώνα καλοκαίρι, είναι άφθονα και, πάντα, πηγαία· πηγάζουν από τα σωθικά του Μαινάλου γι’ αυτό κι είναι κρ(ύ)ούσταλα! Προσφέρεται, η Ελάτη, για χειμερινό τουρισμό αλλά και για ολόδροσες διακοπές ξεγνοιασιάς το καλοκαίρι! Από εκεί, μπορείς να βαδίσεις μέσα στο δάσος και να φθάσεις στο Χρυσοβίτσι! Κοντά της είναι, το άλλο μικρό χωριό, το Πυργάκι… Ο ξενώνας που υπάρχει, κυρίως τους χειμερινούς μήνες, δέχεται πάμπολλους τουρίστες, ιδίως, από Αττική… Δίπλα από την Ελάτη, είναι το Μεθύδριο· από εκεί υδρεύεται η Τρίπολη αλλά και αρκετά άλλα Δημοτικά Διαμερίσματα της Μαντινείας… Το Μεθύδριο ήταν αρχαία μικρή πόλη, ανέκαθεν, φίλη των Σπαρτιατών… Κάτι απομεινάρια τειχών, ενδιάμεσα Μεθύδριου και Πυργάκι, δείχνουν την ιστορικότητα της περιοχής…
Όπως είπαμε, άφθονα είναι τα νερά εδώ… Χαρακτηριστική είναι η πηγή (βρύση) Εφτακαρβελού, στον ξεχασμένο οικισμό, «Εφτά Ψωμιά», από το χωρικό που κάθισε κι έφαγε εφτά ψωμιά πίνοντας νερό (η παράδοση το λέει για να καταδειχθεί η χωνευτική ιδιότητα του νερού της)! Οι δύο παράλληλες κάμαρες είναι νέες… και σηματοδοτούν την Κεντρική βρύση του χωριού που βρίσκεται στην πλατεία. Θα προτρέπαμε τον σκεπτόμενο επισκέπτη, να πραγματοποιήσει χειμερινό τουρισμό και να επισκεφθεί την Ελάτη… Θα νιώσει όπως ένιωθαν κι οι Αρχαίοι, δηλ. μια γαλήνη και μια ηρεμία ως να ζεις μακριά απ’ τον κόσμο και μέσα στη φύση, μαζί με τα πουλιά και τα γάργαρα νερά, τα αιωνόβια πλατάνια κι έλατα τα γεμάτα μελά για τη θρεπτική τροφή των αιγοπροβάτων… Τα ελάχιστα σπίτια είναι διάσπαρτα και κρυμμένα στο πράσινο… Οι κάτοικοι, κυρίως, το χειμώνα, «μετρούνται στα δάχτυλα»! Αξίζει να φθάσει κανείς εκεί και να παραμείνει κάποιες μέρες… Θα νιώσει άλλος άνθρωπος!
